Forum o kotach Agilis Cattus

Sonia pisze: ↑23 cze 2019, 13:06 A co mu się stało?
Szkoda takiej kroweczki fajnej

Trudno powiedzieć Soniu, od urodzenia bardzo słabo przybierał, pomimo przysysania się nie wypijał prawie wcale, więc bardzo szybko przeszłam na karmienie ręczne. Niestety, do smoczka przyssać się w ogóle nie chciał, więc karmiłam go strzykawką kropelka po kropelce. Zaczął nawet ładnie przybierać w pewnym momencie, ale pojawiły się też objawy neurologiczne, po nich znów spadki, miałyśmy nadzieję z wet że to jakieś niedoborowe sprawy, chociaż akurat u Krówka było to najmniej prawdopodobne - był na sztucznym, zbilansowanym, bardzo dobrym mleku. Uchwyciłyśmy się jednak tej nadziei, więc dostał duże dawki elektrolitów i wszystkiego, co nam przychodziło do głowy. Niestety, niezborność postępowała, stała się na tyle poważna, że trzeba było się pożegnać. Po prawie 4 tygodniach walki ciężko bardzo. Na pewno była to jakaś wada albo zbyt poważne niedotlenienie podczas porodu (miał takie momenty "wyłączania się" ze świata, to często pierwszy objaw padaczki), prosiłam wet o zrobienie sekcji ale miała chyba za duży natłok pracy. A ponieważ z powodu Buni miałyśmy trudną rozmowę, nie naciskałam już więcej. Uratowanie Buni było dla mnie priorytetem, a żal za nie potraktowanie moich obaw poważnie zbyt duży. Jeszcze większy żal do siebie, że sobie nie zaufałam i nie poszłam do drugiego lekarza. Na szczęście wszystko się ułożyło.

Ale Krówka oczy wpatrujące się we mnie podczas karmienia widzę cały czas

I jeszcze jedna opowieść tego miotu... Gdy stan Buni był niepewny, musieliśmy zabrać jej wszystkie kociaki. Wszystkie zabraliśmy tylko na jedną dobę, potem dostała jedno kocię i Krówka, Krówek mógł z nią być bo i tak jej nie obciążał. Pozostałe kocięta musiałam odkarmiać ręcznie, po kolejnym dniu dorzuciliśmy jej jeszcze jedno kocię, i więcej nie dostała przez tydzień. Pozostałym zrobiłam zastępczy kojec w kuchni, mając cichą nadzieję, że może Perla choć troszkę będzie z nimi leżała, albo od czasu do czasu wejdzie żeby nie były samotne bez matczynego ciepła. Gdy tylko rozstawiłam kojec, Perełka do niego wskoczyła i zaczęła się rozglądać, wstawiłam do niego szóstkę kociąt, a ona natychmiast zagruchała i zaczęła je jak kwoka zagarniać. Położyła się i pozwoliła się ssać. Mleka oczywiście nie było, chociaż wiedziałam, że może się zacząć produkcja jeśli pozwoli się ssać. Tak leżała z tymi nie swoimi dziećmi, a one szarpały ją i szarpały, bo mleko nie chciało lecieć. Na drugi dzień sutki były już mokre, mleko w niewielkich ilościach ale zaczęło lecieć, oczywiście to bardziej była pieszczota, nie wyżyłyby kociny na tym pustym brzusiu No więc Perełka przytulała, a ja karmiłam. Po trzech dniach jej nieprzygotowane sutki były obdarte i czerwone, maluszki radośnie się do nich przysysały, a ona płakała z bólu ale leżała i je przytulała. I tak mi pomogła przez ten tydzień, kiedy musiałam dzieciaczki oddzielić od Buni. Pod koniec tygodnia zaczęłam zwiększać po jednym kocięciu Buniową rodzinę, a po 10 dniach już wszystkie kociątka wróciły do prawowitej mamy. Perełka zagląda do kojca, ale już nie wchodzi, jakby wiedziała, że już nie jest jej pomoc niezbędna

Szkoda Krówka
Po wiadomościach z Darłowa i Olecka widać że Bunia jest bardziej ludzka niż niektórzy "ludzie" - bardzo ciepła opowieść

Bardzo się wzruszyłam przy czytaniu...

Niech już będzie tylko dobrze

Ojej, Krówek... Przykro mi bardzo

Historia z przyszywaną mamusią przesłodka

Jakie mądre są te kocie mamy Wzruszająca opowieść

Nawet sobie nie wyobrażam co musiałaś czuć walcząc o niego a potem patrzeć jak odchodzi taka puchata kuleczka. Przytulam Dorotko

Trudne ale i wspaniałe to hodowlane życie jest. Tylko jak załatać te rany na serduchu...