Witam wszystkich - tych bardziej i tych mniej szalonych - kocich służących, do których sama się zaliczam wraz z Panem Mężem od 10 lat. Tutaj jestem nowa i trochę niezdarna, z opóźnionym zapłonem (mówiąc po polsku - jestem komputerowym gamoniem), więc bardzo przepraszam za moje obecne i przyszłe wpadki. 0d maja tegoż roku zamieszkuję wraz ze stworzeniem, o którym myślałam, że jest kotem. Okazało się szybko, że to czystej krwi diablę tasmańskie! Maluch ma na imię Pola i jest córcią Rai i Django, siostrą rodzoną Clary i Hectora. Wiem, wiem - zaraz będzie krzyk o zdjęcia (czytałam i czytałam wszystkie posty, więc troszkę o Was wiem). Polcia jest czarna jak smoła i zrobić jej zdjęcie, to dopiero kosmos....ale robię co mogę i to Wam pokażę. Jak tylko wymyślę, jak to zrobić
Prócz tego, że czarna, to zanim zbliżę się do niej z aparatem, zostaje już tylko siwy dym....i ja z głupią miną.....
Mamy też drugą, starszą kotkę - Baszę - to cudna szylkretowa kotka syberyjska, którą mamy od 10 lat.
Myślę, że na pierwszy raz to by było tyle..uffff
Pozdrawiamy Wszystkich Was tu zgromadzonych - Ania i Adam.
i Baszę tez chetnie zobaczymy 
siostra Clarcia i braciszek Hector serdecznie pozdrawiają Polcie 
.) Więcej nie mówię, bo wstyd będzie większy 
Tymczasem ćwiczę zdjęcia na obu dziewczynach. Póki co, tak sobie myślę, jak to koty pędem się od siebie uczą - strasznie się z mężem baliśmy, jak koteczki się zaakceptują, stresa mieliśmy takiego, że po nocach nie dało się spać - a tu ...zooonk! Nie powiem, że miłość od razu, bo i kartony z dziurami były i urlop po tygodniu każde z nas, gdyby trzeba było wejść między lwy. Dzięki radom Pani Dorotki miziaki się pięknie zaakceptowały i żyją w symbiozie, jedna od drugiej uczy się RÓŻNYCH zwyczajów, czasem łaputkami załatwiają między sobą kocie sprawy, a nam serca rosną z dumy!
