Miot XX - Ina i Django
: 26 sie 2019, 14:11
To już ostatni miot w Agilisowie w tym roku, jak te kocięta się wyprowadzą to trochę będziecie musieli poczekać na kolejne 
Chyba że Perełka się obudzi, ale jak na razie nic na to nie wskazuje, i niewykluczone, że ona już nie zamierza bawić się w matkę. Ale zobaczymy, na razie jest zdrowa, jajniki są po prostu "niepracujące" jak to określił lekarz, macica i inne obiekty położone w brzuchu w idealnym porządku, serducho w idealnym porządku, zęby zrobione, czyli spokojnie sobie żyjemy i albo jakieś dzieci jeszcze kiedyś będą, albo już nie 
Ina trochę wystraszyła mnie swoją poprzednią jedynaczką w jednym i jakimiś niezidentyfikowanymi resztkami w drugim rogu macicy. Sprawdziłam ją jeszcze raz po miesiącu, lekarz ocenił macicę jako idealną, bez żadnych złogów, całkowicie czystą, postanowiłam więc jak najmniej ingerować w naturę. Trochę musiałam, bo przy jednym kocięciu Ina zaczęła zdradzać objawy rui już po dwóch tygodniach, ale podałam dosłownie 3 tabletki, i postanowiłam pokryć ja na pierwszą rujkę po nich. Oczywiście moja nimfomanka bardzo szybko po tej krótkiej serii odzyskała wigor, i pobiegła w podskokach do Django.
Tym razem wynosiła sobie w brzuszku dwa kociątka. Nie jest najwyraźniej obliczona przez naturę na duże mioty, bo w pierwszym były też tylko 3. Każdy z tej dwójki był w osobnym rogu, więc miałam co chciałam, dowód na to że nigdzie mi się żadna bakteria paskudna w macicy nie zagnieździła, i czekałam na poród. Miałam najpierw opisać Wam poród ze szczegółami, taka byłam porażona tym wszystkim co się działo, ale minęły już prawie 3 tygodnie i ciśnienie mi zeszło, więc daruję Wam szczegóły. Moja Ineczka jest przedzielna, urodziła samodzielnie obu chłopaków, no dobrze trochę musiałam pomóc, a potem trochę powalczyć ożywienie, ale i tak jest przedzielna, bo chłopiec pierwszy ważył 142 gramy, a drugi... jak położyłam go po ocuceniu na wadze, to myślałam że się zepsuła, bo zamigało na niej liczba 165. Uznałam, że na pewno się zepsuła, zajęłam się osuszaniem kociaka, bo Ina była bardzo zmęczona i jeszcze walczyła żeby wydalić łożysko. Osuszyłam, odsikałam, kociak zrobił też swoją pierwszą kupę przy okazji, położyłam na wadze, i ta po zrzuceniu tych wszystkich opisanych przeze mnie balastów ważył 161. Kładłam go chyba trzykrotnie, za każdym razem resetując wagę
Obaj chłopcy pięknie puchną, różnią się w tej chwili od starszych od siebie o 12 dni półbraci i półsióstr jedynie sposobem poruszania się Urodzili się 8 sierpnia.
Chyba że Perełka się obudzi, ale jak na razie nic na to nie wskazuje, i niewykluczone, że ona już nie zamierza bawić się w matkę. Ale zobaczymy, na razie jest zdrowa, jajniki są po prostu "niepracujące" jak to określił lekarz, macica i inne obiekty położone w brzuchu w idealnym porządku, serducho w idealnym porządku, zęby zrobione, czyli spokojnie sobie żyjemy i albo jakieś dzieci jeszcze kiedyś będą, albo już nie Ina trochę wystraszyła mnie swoją poprzednią jedynaczką w jednym i jakimiś niezidentyfikowanymi resztkami w drugim rogu macicy. Sprawdziłam ją jeszcze raz po miesiącu, lekarz ocenił macicę jako idealną, bez żadnych złogów, całkowicie czystą, postanowiłam więc jak najmniej ingerować w naturę. Trochę musiałam, bo przy jednym kocięciu Ina zaczęła zdradzać objawy rui już po dwóch tygodniach, ale podałam dosłownie 3 tabletki, i postanowiłam pokryć ja na pierwszą rujkę po nich. Oczywiście moja nimfomanka bardzo szybko po tej krótkiej serii odzyskała wigor, i pobiegła w podskokach do Django.
Tym razem wynosiła sobie w brzuszku dwa kociątka. Nie jest najwyraźniej obliczona przez naturę na duże mioty, bo w pierwszym były też tylko 3. Każdy z tej dwójki był w osobnym rogu, więc miałam co chciałam, dowód na to że nigdzie mi się żadna bakteria paskudna w macicy nie zagnieździła, i czekałam na poród. Miałam najpierw opisać Wam poród ze szczegółami, taka byłam porażona tym wszystkim co się działo, ale minęły już prawie 3 tygodnie i ciśnienie mi zeszło, więc daruję Wam szczegóły. Moja Ineczka jest przedzielna, urodziła samodzielnie obu chłopaków, no dobrze trochę musiałam pomóc, a potem trochę powalczyć ożywienie, ale i tak jest przedzielna, bo chłopiec pierwszy ważył 142 gramy, a drugi... jak położyłam go po ocuceniu na wadze, to myślałam że się zepsuła, bo zamigało na niej liczba 165. Uznałam, że na pewno się zepsuła, zajęłam się osuszaniem kociaka, bo Ina była bardzo zmęczona i jeszcze walczyła żeby wydalić łożysko. Osuszyłam, odsikałam, kociak zrobił też swoją pierwszą kupę przy okazji, położyłam na wadze, i ta po zrzuceniu tych wszystkich opisanych przeze mnie balastów ważył 161. Kładłam go chyba trzykrotnie, za każdym razem resetując wagę
Obaj chłopcy pięknie puchną, różnią się w tej chwili od starszych od siebie o 12 dni półbraci i półsióstr jedynie sposobem poruszania się
Urodzili się 8 sierpnia.
! O Matko 
